Nisan 2006 – Bellagio Como Gölü

Eveeet, hazırlık olmanız gereken başka bir unsur. Büyük şehirlerde çok hissedilmese de küçük şehirlerde bir garip oluyorsunuz. Aslında İtalya’nın çok büyük bir problemi, yaşlılık. Ancak yaşlı diyince aklınıza 70-75 yaşındakiler gelmesin çünkü bizdeki 50.yaş burada 75. yaşa denk düşüyor. Çok ciddiyim. Yaş 75 yolun yarısı yani 🙂 Nüfus çok yaşlı, 90-95 yaşlarında ölüyorlar ve genç italyan kadınları doğurmadıklarından nüfus giderek yaşlanıyor. Tabii italyanlar çoğalmayınca başka memleketin insanları buraya gelip çoğalıyor ve nüfus karışıyor. Sevgili başbakanımızın bangır bangır 3 çocuk yapın demesinin sebebi bu aslında, Türkiye’nin nüfusu şu anda genç ama o da ilerde yaşlanmaya başlayacak. İlk başlarda bana şirin geliyordu, aay dedeye bak, bisiklete binen nine ne şiriiin falan, hep böyleydim ama şimdi böğh geldi. Etrafta sadece yaşlı var ve kendimi kocaman bir huzur evinde yaşıyor gibi hissediyorum. Yaşadığım şehir Biella’daki çoğu sosyal aktivite de onlara göre ayarlı tabii. Mesela salı-perşembe yaşlılar için dans okulu var. 65 yaş üstü güvenli sürüş kursu, sonra şehrin göbeğinde bingo kulübü var. Parklar bahçeler hep yaşlı ninelerle dolu. Bir de bu ninelerde dedelerde kolestrol, şeker falan da yok, habire dondurma, pizza, salam, sucuk … vs yiyiyorlar. Anam bizim yaşlılar 500 çeşit ilaç kullanırlar, yaşam boyu perhizdeler, yine de hep hastalar hep hastalar. İtalyanlar kanserden falan değil, bildiğiniz yaşlılıktan ölüyorlar. Outliners diye bir kitabın girişinde İtalya’nın Foggia kentinden Amerikaya göçen italyanlar konu edilmiş. Adamların kalp hastalığına yakalanma yüzdeleri çok düşükmüş. Uzatmayayım, orada diyor ki İtalyanların böyle uzun uzun sağlıklı yaşamalarının sırrı sosyal çevreleriymiş. Büyük aileler, 3 nesil bir arada yaşaması falan. Gerçekten burada aile inanılmaz önemli. Anneanne, anne, torun hep birlikteler. Hafta sonu mutlaka beraber yemek yeniyor, hep birlikteler kısacası. Benim gittiğim havuza nineler kucaklarında torunları ile geliyorlar, aslında gerçekten çok tatlı bir durum. Ben anneannemle tarlaya gidince çok mutlu oluyorum, onun da mutlu olduğunu biliyorum. Evet, bu gerçek mutluluk, insanın ömrünü uzatır amaaaa etrafta genç insanlar olması da ayrı enerji veriyor insana. Ben büyük şehirde yaşayıp arada bir vaktimi köyde kasabada geçirmek isterim. 75 yaşımdan sonra hep köyde yaşayabilirim ama bu yaşlarda kesinlikle büyük şehir diyorum!!! Mızmızlanan, bana katılmayan varsa lütfen köylere göç etsin ki şehirler şehri sevenlere kalsın 🙂

Reklam