Biella Duomo Meydanı
Biella Duomo Meydanı

Biraz gec de olsa Italya maceralarimi yazmaya basliyorum. Sanirim gecen 9 ay benim icin Italya’ya giris gibi oldu. Insallah bolum bir yakinda baslayacak. Bu bloga burada basimdan gecenleri yazayim ki sizin basinizdan da gecsin veya gecmesin 🙂

Resmi olarak 1 Ekim 2009’da Italya’ya tasindim. Eskiden calistigim firmanin Italya ofisinde calismak icin Biella’ya geldim. Biella Piemonte Bolge’sinde kucucuk bir sehir. Torino ile Milano arasinda, Alp Daglarinin dibinde bir sehircik. Deniz olmamasi benim icin cok kotu oldu. Civarda kucuk kucuk goller var, artik onlarla idare ediyorum. Acikcasi ben Istanbul’dan sonra buraya koy derim ama Italya’da sehirler hep boyle kucuk kucuk. Zaten hala Istanbul sonrasi sokunu atlatabilmis degilim ve hic bir zaman da atlatacagimi sanmiyorum. Sehir nufusu civardaki belediyeleri de katarsaniz 90.000 imis ama ben ortalikta en fazla 900 kisi goruyorum. Nufusun cogu yasli ama Turkiye’deki gibi yasli degil, gercekten yasli. 90 yasinin asagi olen pek yok hatta! Darisi guzel ulkemin basina 🙂
Istanbul’un kaotik yasamindan sonra ilk bir-iki hafta super gecti. Sessiz sakin bir hayat, stres yok, trafik yok, gurultu yok … Fakat 32 yil o kaosla yasadiktan sonra bu kadar sessiz bir yerde yoksunluk krizi basliyor. Istanbul’u ne kadar sevdigimi ondan uzak kalinca anladim. Burada yaptigim isi cok sevdigimden gulu seven dikenine katlanir diyorum ve bu sakin hayatin tadini cikarmaya calisiyorum. Eger insansiz yapamiyorsaniz sakin boyle bir ise kalkismayin. Burada yasamak Italya’ya yapilan kisa tatiller gibi guzel degil maalesef, daha cok sabir testi gibi. Bir de ben ofiste de yalniz oldugumdan cok zorlaniyorum ama bunun yaninda da o kadar cok sey ogreniyorum ki, o zaman da iyi ki gelmisim diyorum. Her ne kadar soylenmeyecegim diye kendime soz versem de ailemle ve arkadaslarimla konusurken kendimi mizmizlanirken buluyorum. Onlar Istanbul’un kalabaligindan, ben Biella’nin sakinliginden soylenip gidiyoruz iste.

Via Trento 13 Biella
Ofisteki masamdan bahçe manzarası

Italya’da yasam uzaktan gorundugu kadar tatli degil, yabancilara karsi maalesef sevgi dolu degiller. Dolce Vita da (Tatli Hayat) ekonomik krizle birlikte cok uzaklara gitmis. Su ana kadar cok ciddi bir sorunla karsilasmadim ama yine de sinirimi bozan olaylar da olmadi degil. Cok yardimci olanlar da var, Turk oldugumu duyunca surati asanlar da! Biella halki icine kapanik olmalari ile meshurmus, genel olarak sokaktaki herkesin surati asik. Bazen kendimi Isvicre’de saniyorum. Kis aylarinda sokaga cikan bile yok, aksam saat 8’de sokakta bir allahin kulunu bulamazsiniz. Boyle keskin bir sessizlik hakim, benim buraya adaptasyonumu zorlastiran en buyuk olumsuzluk bu zaten, etrafta insan olmamasi! Yani Italya’da kucuk bir sehre gelecekseniz buna hazirlikli olun.

Via Italia Biella
Via Italia Biella – Haziran 2010

Guzel yani yok mu burada yasamani??? var tabii ki. Ornegin yedigim butun yemekler cok lezzetli. Istanbul’da meyve yemedigimi burada anladim. O kadar lezzetli ki her sey, ilk 3 ayda 6 kg aldim. Istanbul’a dondugumde herkes sok olmustu. Yalniz kalinca zaten kendimi yemege verdim ama gercekten cok lezzetliler! Simdi yemek duzenin oturdu, sanirim o lezzetli yemeklere doydum. Buraya geldigimden bile zayifim. Her yere bisikletle gidiyorum, asansor olmadigindan merdiven kullaniyorum. Kilolar kendiliginden gitti 🙂 Hava cok temiz oldugundan zayiflamaya o da yardimci oldu. Bol oksijen = bol yag yakimi!!! Baska sevdigim yani ise kendime bol boool vakit ayirabilmem. istanbul’da vaktimizi trafige harcadigimizdan kendimize kaliteli zaman ayiramiyoruz. Kesintisiz 2 saat kitap okumak, bol uyku, uzun yuruyusler … Insanlar neden 90 yasindan once olmuyor, iste bu yuzden 🙂

Iste boyle … Genel olarak biraz Italya’ya adaptasyonumu anlatmak istedim. Yasadiklarimi ayri basliklar altinda yazacagim ki siz geldiginizde bunlari bilerek gelin. Gorusmek uzere ….
Reklam